Met een strak schema op zak om op tijd het land te verlaten hebben we de afgelopen zes weken door Turkije gefietst. Kilometers maken en theetjes overslaan, bang voor de boete wanneer we ons visum overschrijden. Vaak zaten we nog heerlijk aan de thee wanneer onze ‘taak’ weer riep, kilometers maken! Ook al zijn we wereldfietsers en hebben we inmiddels 22.000 kilometer op de teller staan, het gaat ons niet in de koude kleren zitten! Lanterfant & co vinden het zoveel leuker om zonder planning te fietsen, in te gaan op de uitnodigingen van de mensen en bij regen lekker een dagje over te...

Wanneer het vliegtuig op Ataturk airport land voelt het een beetje als thuiskomen. Onze thuishaven, daar waar de fietsen staan. Begin en vertrek van nieuwe avonturen. Sneeuwvlokken tikken tegen het kleine raampje van het vliegtuig. Prachtige ijsbloemen toveren het raam tot een waar schilderij en laten een spoor van ijzige koude achter. Het dekentje van Royal Jordanian verdwijnt, gevraagd, in de tas. Het biedt ons de eerste uren bescherming tegen de gure wind die door Istanbul raast. Het dekentje doet zijn best en probeert onze temperatuur op India warmte te houden. Merhaba Turkije!...

‘Er is nooit een grote cultuur ontstaan onder of vanuit nomadische volkeren. 

Pas als mensen zich gingen settelen of op één plaats bleven, ontstond er cultuur, kunst en wetenschap.'

Wij mogen al 2 ½ jaar genieten van ons nomadisch bestaan waarbij we voelen dat het zigeunerbloed door onze aderen stroomt. Het geeft keer op keer zoveel bewondering en verwondering! De natuur die zich van zijn prachtige kant laat zien, alle liefdevolle mensen die we onderweg ontmoeten, de endorfine deeltjes die door ons lijf gieren wanneer we de bergen beklimmen. De eenvoud van het leven...

Merhaba, klinkt het in koor wanneer we de thee salon binnen stappen. Twintig donkere mannen kijken ons vrolijk aan en plaatsen twee stoelen bij de geurende houtkachel. Een blik op onze gezichten en de kou van buiten maakt dat ze snappen waar we behoefte aan hebben. Warmte! De wind is al dagen ‘tegen’ ons en blaast dwars door alle laagjes heen.

75 jaar geleden

De vingertopjes zijn net ontdooid wanneer de mannen ineens gaan staan. Alles wordt doodstil om ons heen. De vogels kwetteren een toontje lager en de wind toont zijn respect door wat zachter te blazen. We zijn net een...